Om de mannen beter te leren kennen moet een vrouw een tijdje man zijn

Anderhalf jaar lang deed de Amerikaanse Norah Vincent zich voor als een man. Haar conclusie:
,,Mannen en vrouwen leven elk in hun eigen wereld.''
Norah Vincent heeft al een gevarieerd leven achter de rug. Ze studeerde filosofie, schreef een wekelijkse column voor de krant Los Angeles Times . Ze was een ervaren onderzoekster bij een denktank van de defensie-industrie. En ze leefde achttien maanden als een man.

Wat mevrouw Vincent ontdekte tijdens deze periode, heeft de vrouwen in Amerika geschokt, en de mannen onverwacht een steun in de rug gegeven. In haar boek, Self-Made Man , neemt ze geen blad voor de mond. Tegen de vrouwen zegt ze: ,,Mannen zijn niet wat jullie denken''. Tegen de mannen zegt ze: ,,Jullie hebben het een pak moeilijker dan mensen beseffen''.

Na anderhalf jaar te hebben gewerkt, gesocialiseerd en gedatet als een man, kwam Vincent tot de conclusie dat mannen en vrouwen ,,in parallelle werelden leven. Er bestaat niet zoiets als ,,dat mystieke uniforme wezen dat wij een mens noemen''.

Vincent transformeerde door kleine snippers uit haar haren te knippen. Ze lijmde die vast op haar gezicht, om de indruk te creëren dat ze baardgroei had. Ze bond haar borsten in en ging zelfs op zoek naar een comfortabele prothese van een penis. Achttien maanden lang stelde ze zich voor als Ned.

In haar vermomming slaagde ze erin om toe te treden tot een katholiek klooster. Ze wilde weten hoe het celibatair leven voelde voor een man. Ze werd lid van een mannelijke bowlingclub, waar de symbolen en subtiliteiten van de mannelijke vriendschap haar werden geopenbaard.

Vincent ontwikkelde een affiniteit voor mannen die haar zelf verbaasde. Een van de moeilijkste dingen aan het man zijn, was voldoen aan de verwachting dat ze geen gevoelens mogen uiten. ,,Als man krijg je slechts een emotionele waaier met drie noten'', zegt ze. ,,Een vrouw krijgt octaven, chromatische schalen van tranen en vreugdes en bezorgdheden. Mannen krijgen niet meer dan dapperheid en woede.''

Voor de vrouwen die ze als man ontmoette, ontwikkelde Vincent weinig sympathie. ,,Hoewel ze zelf altijd klagen over de dominante kanten van mannen, waren het de vrouwen die de gesprekken domineerden. Ik moest uren aan een stuk naar hen luisteren terwijl ze ieder pietluttig detail over hun persoonlijke leven vertelden.''

Uitgaan met vrouwen maakte van Vincent tijdelijk een vrouwenhater, zegt ze in haar boek.